Timmerwerkplaats De WaterpasDe goudvis tekende met de potloodvis nauwkeurige lijnen langs de strak gehouden glibberige lineaal op de zeewierstammen.
De door krabben van bladeren ontdane stammen zouden over de lengte doormidden worden gezaagd door de cirkelzaaghaai. De zaagvis zou op zijn beurt voor de benodigde inkepingen zorgen, zodat het geheel straks netjes met een zwaluwstaartverbinding in elkaar gepast kon worden.
Eenmaal alle grof werk en details voldaan, werd de lading omzichtig op aanwijzingen van het loodsmannetje door een groepje olifantsvissen naar de plaats van bestemming gebracht.
Hier werd een en ander in elkaar gezet, geheel nauwkeurig.
De nagelkazen werden door de hamerkophaai exact in de wierstammen geslagen. De sidderaal zorgde samen met kleine groepjes lantaarndragers voor de benodigde verlichting.
De koffervis werd als 'domme kracht' ingezet, wanneer het de olifantsvissen te zwaar werd of de tussenruimte te klein. De koffervis werd altijd enorm driftig van de immer nerveuse goudvis met zijn dikdoennerijen over de 'tijd-goudverhoudingen' en dat 'alles snel mogelijk af moest zijn' en blies zich dan gigantisch op. Dus dat vlotte altijd wel!
Wanneer het zware deel op zijn plek zat, werd de koffervis weer relaxt gemaakt door de altijd vol grapjes zittende clownsvissen. Die zorgden ook altijd dat de stemming er doorgaands stevig in bleef en vooral wanneer een project klaar was.
Hoewel men op de hoede moest zijn voor de razendsnelle zwaardvissen die nog wel eens voor dikke ellende konden zorgen. Met hun spitse neus prikten ze dan de ballonvissen aan gort, waarmee een festiviteit nog wel eens in een drama kon stranden ...
N.B.: Om nog immer duistere redenen lieten de bijlzalmpjes verstek gaan.
Tekst door mijzelf ©, Helicoprion kwam ik hier ooit tegen wat weer een andere interpretatie is dan in de link in de tekst hierboven en via Google kom je ook de diverse fossielen tegenEerder gepubliceerd op oude weblog, 13 januari 2008
